2009

Íslendingar kaupa bækur einu sinni á ári. Þá kaupa þeir bækur handa vinum og ættingjum, en það er glæpur að kaupa bók handa sér sjálfri/sjálfum. Hvaða bækur eru það sem seljast þá? Margir læra af því í eitt skipti þegar mamma var svaka glöð með bók eftir ákv höfund og kaupa því bara alltaf nýja bók eftir sama höfund um hver jól. (Að sama skapi eru sumir hæstánægðir með hvaða gaul sem er ef það er bara Bubbi!!!) Aðrir eru ekki eins heppnir, og nú er vinsælasta tækið metsölulistar. Það virkar þannig að þú hugsar: "fyrst þau hafa öll valið þessa bók, þá hlýtur hún að vera góð" eða eitthvað í áttina. Hvursu gáfulegt er þetta nú? Annar vinkill á þessu máli er að bækurnar sem seljast mest eru yfirleitt með alveg svakalegum afslætti þannig að það eru í raun útgefendur og sölustjórar sem ákveða hvað fer í jólapakkana.

Í Fréttablaðinu í dag er umræða um hinar svokölluðu viðtalsbækur sem eru víst alveg svakalega inn í dag (þar hefurðu það mamma!!) Fólk er víst orðið svo leitt og þreytt á skáldsögum sem eru bara ekki nógu góðar. Þær standa ekki undir væntingum. Þá er tekið dæmi af því þegar aðalumræðuefnið jólin 86 var á hvaða blaðsíðu í Grámosanum Glóir fólk gafst upp. Rithöfundar skrifa bara alls ekki nógu læsilegar bækur fyrir fólk. Hvað er eiginlega í gangi? Fólk virðist ekki vera tilbúið að leggja nokkurn skapaðan hlut á sig. Það vill bara fá þetta beint í æð og ekkert kjaftæði. Það þvertekur fyrir að þurfa að melta og velta fyrir sér sjálft, vill bara lesa eitthvað margmelt, jórtra gamlar lummur.

Bókin í ár er eftir Jóa Fel. Eins og einhver nenni að baka???