tag:blogger.com,1999:blog-39184862024-03-08T03:11:23.857+00:00KaffikerlaKaren Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.comBlogger393125tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-58473107779637111582022-01-26T21:42:00.004+00:002022-06-22T20:53:18.137+00:00tick, tick...BOOM!tick, tick...BOOM! fjallar um Jonathan Larson á þeim tímapunkti í lífinu þegar hann var að skrifa söngleikinn Superbia sem aldrei var settur á svið. Hún er byggð á einleik sem Jonathan lék sjálfur og hafði litla hljómsveit með sér. Þar trúir Jonathan áheyrendum fyrir kvíðanum sem hann upplifir vegna þess að hann er að verða þrítugur og hefur ekki enn tekist að klára söngleikinn sem hann er búinn Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-40651603088327719802021-08-21T14:53:00.003+00:002021-08-21T15:03:56.498+00:00Revolutionary RoadNú finnst myndin ekki lengur á Netflix. Ég náði bara að horfa á hana tvisvar. Myndin fjallar um hjónin April (Kate Winslet) og Frank (Leonardo di Caprio) sem dreymir um að lifa lífinu til fulls en ekki í „the hopeless emptiness of life here“. Þau ákveða að fara til Parísar þar sem þau segja fólk virkilega lifa lífinu. Hvernig á að lifa lífinu? Hvað stoppar okkur í því að lifa því eins Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-77898144596379419922021-07-10T14:59:00.010+00:002021-07-10T19:33:44.309+00:00Lynette Yiadom-Boakye &Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-432082742776553272021-06-30T11:18:00.004+00:002021-06-30T12:19:19.988+00:00Zoe Bedeaux Ég veit ekki mikið um Zoe Bedeaux. Lengi hef ég horft á þetta litla vídeó, My Place, á Youtube þegar ég þarf að takast á við vonbrigði með heiminn. Eða þegar það er enn of aftur kominn þriðjudagur sem mun verða nákvæmlega eins og síðasti þriðjudagur. Hin munúðarfulla Zoe hressir mig við þegar ég er alveg að gefast upp á því að lifa lífinu eftir stundatöflu. Það heillar mig svo hvað húnKaren Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-45902927702175436182021-06-16T00:12:00.009+00:002021-07-13T18:39:31.562+00:00In the Heights Myndin er gerð eftir samnefndum söngleik sem ég auðvitað sá aldrei á Broadway en er svo heppin að fá að sjá í bíóinu hinum megin við götuna á Íslandi árið 2021. Höfundar eru Quiara Algeria Hudges og Lin-Manuel Miranda. Lin-Manuel byrjaði að skrifa tónlistina þegar hann var enn í námi en hlutverk Usnavi skrifaði hann fyrir sjálfan sig og hann lék það af og á Broadway sem Anthony Ramos leikurKaren Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-51347348047792854182021-05-13T17:41:00.009+00:002021-05-14T18:54:33.275+00:00Teresa Esposti & Pupi SolariUpp á síðkastið hef ég verið að velta fyrir mér nægjusemi. Hvað þarf ég að eiga mikið til að geta lifað lífinu sem ég vil lifa? Hvað þarf ég mikið pláss? Hvernig væri að eiga bara 33 flíkur í fataskápnum? Hvers myndi ég sakna ef ég missti allt dótið sem ég á?Er þetta dót að þjóna mér eða er ég að þjóna því? Eru hlutir besta leiðin til að gera heiminn skemmtilegri? Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-5574976818412515642021-02-11T20:38:00.010+00:002022-01-25T22:14:43.787+00:00HamiltonÉg hafði heyrt margar ræður um æðislegheit Hamilton en ég gerði ráð fyrir að þetta væri yfirborðskennt og þunnt og datt ekki í hug að tékka á einhverjum hipp hopp söngleik. Það var ekki fyrr en ég rakst á klippu úr In The Heights á Youtube sem ég ákvað að gefa þessu séns á Spotify. In The Heights er fyrsti söngleikurinn (bíómynd kemur út í sumar) sem Lin-Manuel Miranda skrifaði og endaði á Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-59283449410434591042020-12-31T14:22:00.005+00:002021-01-09T00:16:00.764+00:00Gamlársdagur 2020 Jæja, þá er þetta ár sem allir hata að klárast. Þegar ég lít til baka þá finnst mér ég nánast hafa verið ein heima hjá mér í heilt ár. Ég á líklega tiltölulega auðvelt með að vera ein en fyrr má nú aldeilis fyrr vera. Það sem stendur upp úr er sem sagt hvernig ég hef haft ofan af fyrir mér. Ég verð að viðurkenna að ég hef bara haft það ágætt að mestu leiti. Ég hef verið að vinna í því Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-73145990564982838072020-12-06T21:03:00.007+00:002021-01-26T20:30:22.168+00:00Les Parapluies De Cherbourgh Uppáhalds atriðið mitt í myndinni er alveg fremst henni (hér fyrir ofan). Ég leigði myndina á Borgarbókasafninu og dvd-diskurinn bauð bara upp á texta á norðurlandamálum svo ég horfði á hana með dönskum texta. Þetta var stórskemmtilegt! Ég mæli með þessari mynd fyrir þau sem hafa þolinmæði til að hlusta á óperur, öll myndin er sungin. Sagan er ekkert bragðbetri ein aðrar ástarsögur en Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-1217825185308720972020-10-15T10:51:00.011+00:002021-06-30T12:25:54.934+00:00Need this now... Jonathan Groff laughingÞetta myndband lýsir ágætlega hvernig mér gengur að takast á við ástandið þessa dagana. Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-91390927868532702372020-08-07T20:24:00.004+00:002021-07-11T19:33:24.822+00:00Dansa?Einhverra hluta vegna hef ég verið að hugsa mikið um dans undanfarna daga. Kannski hef ég verið að dansa meira í eldhúsinu en venjulega, er ekki viss.„Að hreyfa líkamann eftir takti“ -Það er að dansa sagði pabbi og því hef ég aldrei skilið hvers vegna fólk talar um að „kunna“ að dansa. Eða að kunna ekki að dansa öllu heldur. Ætti það ekki að vera „ég þori ekki að dansa“?Börn þurfa varla að kunna Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-46372470476242754652020-07-23T18:57:00.015+00:002020-10-18T18:57:27.146+00:00make YOU feel my lovemake YOU feel my loveWhen the rain is blowing in your faceAnd the whole world is on your caseI could offer you a warm embraceTo make you feel my loveWhen the evening shadows and the stars appearAnd there is no one there to dry your tearsOh, I hold you for a million yearsTo make you feel my loveI know you haven't made your mind up yetBut I will never do you wrongI've known it from the moment that Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-21577854420621737252020-07-16T14:03:00.001+00:002020-07-16T14:03:38.460+00:00Nina Leger - The CollectionÞað er ljóst að ég fer ekki til Parísar í ár. Þess vegna var kærkomið að lesa bók Ninu Leger frá árinu 2014 sem heitir á frummálinu Mise en piéces. Hún gerist í París Þó hún gerist aðallega í höfði sögupersónunnar Jeanne sem safnar minningum í höllina sína eins og hún kallar minnisbanka sinn um typpi. Bókin hefur ekki eiginlegan söguþráð og ekki eiginlega sögupersónu heldur. Við fáum aðeins Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-59519403337286705042020-07-05T13:03:00.007+00:002020-07-23T23:22:15.032+00:00The Park - John Freeman
Vegna tilraunar til þess að ferðast heima hjá mér keypti ég ljóðabók eftir John Freeman sem fjallar um almenningsgarða, aðallega í París. Ég les allt of lítið af ljóðum, verð að fara að taka mig á í því. Ég keypti bókina vegna umfjöllunar í hlaðvarpi Shakespeare and Company þar sem Freeman bæði talaði um bókina og las nokkur ljóð upp úr henni heima hjá sér í New York. Hann hefur ekki komist Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-5942544748293131742020-06-23T13:41:00.001+00:002020-06-23T13:41:47.171+00:00Café à Paris (Coffee in Paris)Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-8011175679012046812020-05-31T16:59:00.001+00:002020-10-18T17:58:00.702+00:00Rachel Cusk - A Life´s Work A Life´s work - On Becoming a Mother kom út árið 2001. Sama ár og ég eignaðist fyrsta son minn. Því miður las ég hana ekki fyrr en núna eftir að hafa heillast af skáldsögum Rachel Cusk. Það hefði hjálpað mér mikið við að skilja þetta nýja hlutverk sem svo margar okkar takast á við. Og engin þorir að segja satt um.
Bókin byggir á reynslu Cusk við að ganga með og eiga fyrsta barnið sitt. Áður en Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-82892387299945064652020-05-28T10:32:00.000+00:002020-05-28T14:28:05.200+00:00Sylvia von Harden - Otto Dix
Þetta málverk eftir þýska málarann Otto Dix heillaði mig fyrst þegar ég sá það í einhverri listaverkabók. Rauði liturinn ljáir því dramatískan blæ og konan í rauðum kjól með rauðan varalit. Hringur á fingri með rauðum steini. Sígarettuboxið hennar rautt og merkt henni svo við eigum að sjá að hún var ekki bara tákn um eitthvað heldur alvöru manneskja. Sylvia von Harden var þýsk blaðakona og Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-63886673557920811962020-05-23T10:45:00.000+00:002020-05-23T10:45:21.053+00:00„Góðan dag!“
Jimundur minn, ætlaði hún að klikka á þessu aftur? Hún hafði gert nýtt plan og ákvað að mæta í Hámu fyrir klukkan níu. Þá voru þar alltaf fáir. Flestir sem voru vaknaðir voru í tíma. Klukkan níu sat fólk yfirleitt eitt. Hún spottaði út stelpu sem grúfði sig yfir eitthvað og var ekki þegar með kaffibolla hjá sér. Hún var með brúnt sítt hár sem hún hafði skellt í tagl og það lafði næstum Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-13607713361670711062020-05-23T10:39:00.000+00:002020-05-23T10:40:34.876+00:00Páll
Hún mátti eiginlega ekki vera að þessu í dag. Vafraði um Odda með kaffikönnuna í leit að kaffiþyrstum samferðarmanni en sá engann sem henni leist á. Oddi lyktaði af staðinni pítsulykt. Það var greinilega nýliðin megavika. Hún hafði aldrei skilið hvernig háskólanemar höfðu komið upp þeirri venju að klæðast alltaf náttbuxum og flíspeysum í próflestrinum. Og í raun leggja niður almenna líkamshirðuKaren Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-72740667652418257152020-05-22T23:00:00.000+00:002020-05-22T23:00:07.783+00:00Arnaldur
„Góðan dag, má bjóða þér kaffi?“
„nei, hæ!“
„hæ“
Hún hafði alltaf kunnað svo vel við hann. Þau höfðu verið saman langan vetur í umræðutímum þar sem flest annað en umræðuefnið var rætt. Meira þekktust þau ekki. Það var eitthvað sérstakt við hann. Var að reyna að vera svaka töffaralegur en hafði svo fallega einlægan áhuga á fólki. Og kunni að sýna hann. Væri örugglega svaka góður í að taka Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-46180621902638481822020-05-22T22:47:00.000+00:002020-05-22T22:47:28.173+00:00Heiða
„Góðan dag, má bjóða þér kaffi?“
„Ha?“
„Má bjóða þér kaffi?“
„Ha?“
„Viltu kaffi?“
„Ha?“
„Ég stend hérna og býð þér upp á kaffi, viltu kaffi?“
„Bíddu er eikkað í þessu eða?“
„Já, þetta er kaffi úr Hámu“
„Og settirðu eikkað í það eða?“
„Nei þetta er bara kaffi“
„Og bara ekkert útí?“
„Nei, þetta er capuchino úr vélinni í Hámu, hún framreiðir reyndar mjólkina á undan kaffinuKaren Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-67654080147195010352020-05-22T22:40:00.002+00:002020-05-22T22:40:34.677+00:00Gunnar
„Góðan dag, viltu kaffi?“
Hún hafði ekki alveg hugsað þetta til enda en hún gekk bara í flasið á honum og vildi endilega fá að heyra röddina hans. Það hafði enginn háskólakennari fallegri rödd en hann. Hrein unun að hlusta á hann í tímum.
„nei, sæl, ha, kaffi, já takk“
hann hafði ekki næði til að segja nei því hún hafði þegar rétt honum bollann og hann tekið við honum. En svo varð hann Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-44992427978271024942020-05-22T14:09:00.000+00:002020-05-22T14:09:01.115+00:00Appelsínugult skilrúm
Hún arkaði inn og settist niður og reyndi að hugsa ekki um það sem hún ætlaði að gera. Hún hafði marga morgna komið inn á lesstofu meistaranema í Gimli með stírur í augum og kaffibolla. Svo þegar hún hafði komið sér fyrir og klárað úr bollanum hafði hún þurft annan og þá hafði hún tekið eftir honum. Við endann á borðaröðinni sat hann alltaf með doðrantinn fyrir farman sig. Alltaf mættur á undanKaren Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-47149646489805493322020-05-22T13:36:00.000+00:002020-05-22T13:36:25.502+00:00Ármann og Elsa
Þetta var rökrétt framhald. Eins konar útskrift af háskólasvæðinu. En hún var samt ekki viss þegar hún verslaði kaffibollann í ferðamáli einhvernvegin allt of senmma morguns og velti því fyrir sér hvort hún hitti nokkurn áður en kaffið kólnaði.
Hún sá svona næstum á bak þeirra og heyrði þau samkjafta eins og rassálfa. Svona hálf flissandi og pínu hneyksluð í tóninum.
Hún hélt fyrst þau væruKaren Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3918486.post-21469348210930837282020-05-22T10:10:00.002+00:002020-05-23T10:40:16.143+00:00Egill
Það var kalt og hún hugsaði með sér að það hefði verið skemmtilegra ef Skífan hefði enn verið þarna. En nú var þarna virðuleg fatabúð með rándýrum flíkum sem báru nöfn frægra hönnuða en voru trúlega allar framleiddar í Kína af bláfátæku hungruðu fólki. Hún dáðist að kaffibollanum og var þakklát fyrir að hafa svona fallega mynd á kaffimálinu. Hún stóð keik með þeirri skoðun að kaffi eigi að Karen Karólínudóttirhttp://www.blogger.com/profile/08378628326507417460noreply@blogger.com0